ดร. โอ แพทย์คลินิกครอบครัว

อาสาสมัครจะต้องอนุญาตให้ถามไม่ระบุชื่อและตอบทั้งหมด 82 คำถามได้อย่างเสร็จสมบูรณ์เกี่ยวกับสุขภาพ พฤติกรรมทางเพศ การฝึกออกกำลังกายแบบยิม ทัศนคติทางภาพรูปร่าง เหตุผลในการฝึกออกกำลังกาย ความรู้เกี่ยวกับการติดต่อของเชื้อเอชไอวี (HIV) หรือการติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์อื่น ๆ ทัศนคติอื่น ๆ และความเชื่อของพฤติกรรมความเสี่ยงทางเพศ ค่าของข้อมูลหลักอันดับแรกคือ ความเสี่ยงพฤติกรรมทางเพศที่อาสาสมัครรายงานด้วยตัวเองว่าเคยมีเพศสัมพันธ์แบบไม่ได้ป้องกันทั้งทางทวารหนักหรือทางช่องคลอดอย่างน้อยหนึ่งครั้งกับคู่นอนซึ่งไม่ทราบสถานะของการติดเชื้อเอชไอวีมาก่อนหน้านั้น 6 เดือน

ค่าของข้อมูลสำคัญอันดับสองคือความหนักของการออกกำลังกายซึ่งมากกว่าค่ามัธยฐานของจำนวนชั่วโมงการฝึกออกกำลังกายแบบแอนแอโรบิกของอาสาสมัครทั้งหมด

ผลการวิจัย

มีผู้ชายประมาณ 600 คนได้เข้าออกกำลังกายในโรงยิมที่ได้คัดเลือก ประมาณ 379 คนมีอายุมากกว่า 18 ปี และได้รายงานว่ามีเพศสัมพันธ์มากกว่าหนึ่งครั้ง ในจำนวนนั้น 182 คน (82%) เป็นชายรักชาย และ197 (52%) เป็นชายรักต่างเพศ อย่างไรก็ตามในกลุ่มชายรักชายนั้นรายงานว่า 154 คน มีเพศสัมพันธ์เฉพาะผู้ชาย และมีจำนวน 28 คนมีเพศสัมพันธ์ทั้งผู้ชายและผู้หญิง อายุเฉลี่ยของอาสาสมัครทั้งหมดคือ 31.9 ± 6 คือมีอายุระหว่าง 18-60 ปี

การเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มชายรักชายและกลุ่มรักร่วมเพศ

กลุ่มชายรักร่วมเพศหรือชายรักชายได้แสดงว่ามีความต้องการจะมีร่างกายกำยำล่ำสันมากกว่าชายรักต่างเพศ และดูเหมือนว่ากลุ่มชายรักชายจะออกกำลังกายเข้มแบบแอนแอโรบิกและใช้อาหารเสริมโปรตีนชนิดต่าง ๆ ที่นิยมใช้เพิ่มกล้ามเนื้อ ไม่ว่าจะเป็นผงโปรตีนหรือเวย์โปรตีน หรือแม้แต่การใช้ฮอร์โมนอนาโบลิคสเตียรอยด์ (Anabolic steroids) มากกว่ากลุ่มรักต่างเพศ

การปรับรูปร่างและเพิ่มความเชื่อมั่นของตนเองจะเป็นเหตุผลหลักของชายรักชายสำหรับการฝึกออกกำลังกาย ขณะที่การลดน้ำหนักและช่วยทำให้สุขภาพดีขึ้นจะเป็นเหตุผลหลักของชายรักต่างเพศมากกว่า ภัยคุกคามของการได้รับการติดเชื้อเอชไอวีโดยชายรักชายมีน้อยกว่าชายรักต่างเพศ

อย่างไรก็ตามกลุ่มชายรักชายจะพิจารณาว่าตนเองมีความเสี่ยงสูงต่อการได้รับการติดต่อของเชื้อเอชไอวี หรือการติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์อื่นๆ และตลอดจนมีคะแนนความต้องการทางเพศสูงมากกว่าชายรักต่างเพศ

การเปรียบเทียบระหว่างอาสาสมัครซึ่งมีและไม่มีความเสี่ยงสูงของพฤติกรรมทางเพศ

การวิจัยดังกล่าวพบว่าอาสาสมัครซึ่งมีความเสี่ยงสูงของพฤติกรรมทางเพศ จะมีอายุน้อยกว่ากลุ่มที่ไม่มีความเสี่ยงสูง มีประวัติการสูบบุหรี่ และพบบ่อยมากขึ้นในอาสาสมัครซึ่งใช้ผงโปรตีน เวย์โปรตีนหรือรวมทั้งการใช้ฮอร์โมนอนาโบลิคสเตียรอยด์

นอกจากนี้ในอาสาสมัครซึ่งมีความเสี่ยงสูงของพฤติกรรมทางเพศ จะเป็นกลุ่มชายรักชายมากกว่า มีคู่นอนทางเพศมากกว่า มีประวัติการใช้สารเสพติด และมีส่วนหนึ่งถูกวินิจฉัยก่อนหน้านี้ว่าเป็นผู้ติดเชื้อเอชไอวี (HIV) หรือการติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์อื่น ๆ

สิ่งที่น่าสนใจคือการมีความรู้เรื่องการติดต่อของเชื้อเอชไอวีในกลุ่มมีความเสี่ยงสูงน้อยกว่ามากเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มที่ไม่มีความเสี่ยงสูงของพฤติกรรมทางเพศ.

รศ.น.ท.ดร.สมพล เพิ่มพงศ์โกศล
คลินิกสุขภาพชาย หน่วยศัลยศาสตร์ระบบปัสสาวะ
ภาควิชาศัลยศาสตร์ รพ.รามาธิบดี
คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล